نهج البلاغه | و من كلام له ع يشير فيه إلى ظلم بني أمية

و من كلام له ع يشير فيه إلى ظلم بني أمية

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
98 و از سخنان آن حضرت است به خدا كه ، بر سر كار بمانند تا حرامى از خداى را نگذارند جز آنكه آن را حلال شمارند ، و پيمانى استوار نماند ، جز آنكه آن را بگسلانند ، و خانه‏اى در دهستان و خيمه‏اى در بيابان نبود جز آنكه ستم آنان بدان رسد و ويرانش گرداند ، و بدرفتارى‏شان مردم آنجا را بگريزاند . تا آنجا كه دو دسته بگريند : دسته‏اى براى دين خود كه از دست داده‏اند ، و دسته‏اى براى دنياى خويش كه بدان نرسيده‏اند ، و يارى يكى ديگرى را چون يارى بنده باشد به مولا ، اگر حاضر است راه او پويد و اگر غايب است بد او گويد ، و تا آنكه هر كس گمان [ 91 ] وى به پروردگار نيكوتر بود ، رنج او در آن بلا بيشتر بود . پس اگر پروردگار شما را عافيتى داد بپذيريد ، و اگر به بلايى مبتلا ساخت ، شكيبايى پيش گيريد كه عاقبت از آن پرهيزگاران است .