نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
[ 235 و از گفته‏هاى آن حضرت است هنگامى كه رسول خدا ( ص ) را مى‏شست و كفن مى‏كرد ، گفت : ] پدرم و مادرم فدايت باد ، با مرگ تو رشته‏اى بريد كه در مرگ جز تو كس چنان نديد پايان يافتن دعوت پيامبران و بريدن خبرهاى آسمان ، چنانكه مرگت ديگر مصيبت زدگان را به شكيبايى واداشت و همگان را در سوكى يكسان گذاشت ، و اگر نه اين است كه به شكيبايى امر فرمودى ، و از بيتابى نهى نمودى ، اشك ديده را با گريستن بر تو به پايان مى‏رسانديم . و درد همچنان بى درمان مى‏ماند ، و رنج و اندوه ، هم سوگند جان ، و اين زارى و بيقرارى در فقدان تو اندك است ، ليكن مرگ را باز نتوان گرداند ، و نه كس را از آن توان رهاند . پدر و مادرم فدايت ، ما را در پيشگاه پروردگارت به ياد آر و در خاطر خود نگاه دار