نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
[ 535 ] 226 سخنى از آن حضرت ( ع ) به هنگام غسل دادن و كفن كردن رسول الله ( ص ) فرمود : پدر و مادرم به فدايت يا رسول الله . با مرگ تو رشته‏اى گسسته شد كه با مرگ ديگران گسسته نشده بود : رشته نبوّت و اخبار غيبى و آسمانى . حادثه خاصى بود مرگ تو . به گونه‏اى كه آنان كه به مصيبت مرگ تو دچار شدند ديگر مصيبتها را از ياد بردند و همگان يكسان در مصيبت مرگ تو عزادار شدند . اگر ما را به شكيبايى فرمان نداده بودى و از گريستن و زارى‏كردن منع نكرده بودى ، آنقدر مى‏گريستيم تا سرشكمان را به پايان رسانيم . درد جدايى تو در رفتن درنگ مى‏كند و رنج و اندوه تو چون يار سوگندخورده‏اى همواره با ماست . در سوگ تو ، هر چه بيقرارى كنيم ، باز هم اندك است ، ولى مرگ چيزى است كه كس را ياراى راندن و توان دفع كردن آن نيست . پدر و مادرم به فدايت ، ما را نزد پروردگارت ياد كن و ما را در ياد خوددار .