نهج البلاغه | و من كلام له ع ينبه فيه على فضيلته لقبول قوله و أمره و نهيه

و من كلام له ع ينبه فيه على فضيلته لقبول قوله و أمره و نهيه

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
( 344 ) 188 گفتارى ديگر ياران امين و رازداران محمد كه درود خدا بر او و بر خاندانش باد نيك مى‏دانند كه من آنى هم سر از فرمان خدا و رسولش برنتافتم . و در آن هنگامه‏ها [ 227 ] كه قهرمانان عقب مى‏نشستند و گامهاى رزمندگان به واپس كشيده مى‏شد ، من جان خويش را سپر بلاى حضرتش مى‏كردم ، و آن همه به يمن دليرى ويژه‏اى بود كه خدايم بدان گرامى داشته است . آرى ، همان دم كه رسول خدا كه درود خدا بر او و بر خاندانش باد جان مى‏داد ، سرش بر سينه‏ى من بود ، بر كف دست من جانش روان شد و من آن دست را به شگون به چهره كشيدم و غسل دادن حضرتش را به عهده گرفتم و فرشتگان دستيارانم بودند . گروهى هبوط مى‏كردند و گروهى عروج ، چنان كه گوشم از شنيدن همهمه‏شان دمى نمى‏آسود كه پيوسته او را درود مى‏گفتند ، تا آن كه جسد حضرتش را در ضريح مقدسش پنهان كرديم . با اين همه ، در زندگى ، و هم پس از مرگ پيامبر ، چه كسى از من سزاوارتر تواند بود ؟ بينشهاتان را برنده و برنده تر كنيد و ، در پيكار با دشمنان ، انگيزه‏هاتان را هر چه راست‏تر سازيد كه بدو سوگند كه جز او خدايى نيست كه من به يقين در راستاى حق مى‏پويم و آنان بر پرتگاه باطل‏اند . از من همان كه مى‏شنويد ، و براى خود و شما از خدا آمرزش ميطلبم .