متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
197 و از خطبههاى آن حضرت است
از ياران محمّد ( ص ) آنان كه گنجور اسرارند و كتاب و سنّت را امانتدار ، مىدانند كه من ، دمى معارض فرمان خدا و رسول او نبودم و به جان خود پيامبر ( ص ) را يارى نمودم آنجا كه دليران واپس خزيدند ، و گامها برگرديدند . آن دليرى و مردانگيى بود كه خدا به من ارزانى فرمود .
و رسول خدا ( ص ) جان سپرد حالى كه سر او بر سينه من بود . و نفس او 1 در كف من روان شد . آن را بر چهره خويش كشيدم ، و شستن او را عهدهدار گرديدم ، و فرشتگان ياور من بودند و خانه و پيرامون آن فرياد مىكشيد .
گروهى فرشته فرود مىآمد و گروهى به آسمان مىپريد ، و بانگ آنان از گوش من نبريد . بر وى درود مىگفتند تا او را در خاك نهاديم . پس چه كسى سزاوارتر است بدو از من ، چه در زندگى او و چه پس از مردن ؟ پس با دل بينا به راه افتيد و نيت خويش را در جهاد با دشمن خود راست بداريد كه به خدايى كه جز او خدايى نيست من به راه حق مىروم و آنان بر لغزشگاه باطلند . مىشنويد آنچه را مىگويم و براى خود و شما از خدا آمرزش مىخواهم .