نهج البلاغه | من خطبة له ع في الموعظة و بيان قرباه من رسول

من خطبة له ع في الموعظة و بيان قرباه من رسول

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
175 و از خطبه‏هاى آن حضرت است اى بيخبران كه شما را وانگذاشته‏اند ، و واگذارندگان فرمان كه بازخواست بر آنان نوشته‏اند ، چيست كه مى‏بينم از خدا رويگردانيد و جز او را خواهانيد ؟ چارپايانى را مانيد كه شبان آنها را در كشتزارى سر دهد ، و با خيز ، و آبشخورى دردانگيز . گوسفندى را مانيد كه چرد تا فربه شود و زير كارد رود ، و نداند از آن چه خواهند ، و با او چه كنند . اگر بدان نيكى كنند روز خود را ، روزگارش 1 پندارد ، و سيرى‏اش را پايان كار . به خدا ، اگر خواهم هر يك از شما را خبر دهم كه از كجا آمده ، و به كجا رود ، و سرانجام كارهاى او چه بود ، توانم . ليكن ترسم كه درباره من به راه غلو رويد ، و مرا بر رسول خدا ( ص ) تفضيل نهيد . من اين راز را با خاصّگان در ميان مى‏گذارم كه بيمى بر ايشان نيست ، و به آنان اطمينان دارم . به خدايى كه او را به حق برانگيخت ، و بر مردمان برترى بخشيد ، جز سخن راست بر زبان نمى‏آرم ، و رسول خدا مرا از اين حادثه‏ها آگاه ساخته است ، و هلاكت آن كس را كه هلاك شود ، و رهايى آن را كه نجات يابد به من گفته است ، و از پايان كار خبر داده است ، و چيزى كه در خاطرم مى‏گذشت باقى نگذاشت جز آنكه آن را به گوشم فرو خواند ، و سخن آن را با من راند . اى مردم به خدا من شما را به طاعتى برنمى‏انگيزم ، جز كه خود پيش از شما به گزاردن آن برمى‏خيزم . و شما را از معصيتى باز نمى‏دارم ، جز آنكه خود پيش از شما آن را فرو مى‏گذارم .