جستجو

و من كلام له ع في ذم أهل البصرة بعد وقعة الجمل

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم

[ 59 ] 13 سخنى از آن حضرت ( ع ) در نكوهش بصره و مردمش شما سپاهيان آن زن ( 1 ) بوديد و پيروان آن ستور ( 2 ) . كه چون بانگ كرد اجابتش كرديد و چون كشته شد روى به گريز نهاديد . خلق و خويتان همه فرومايگى است . پيمانهايتان گسستنى است و دينتان دورويى است و آبتان شور است . آن كس كه در ميان شما زيست كند گرفتار كيفر گناه خويش است . و آنكه از ميان شما رخت بربندد ، به رحمت پروردگارش رسيده است . گويى مسجد شما را مى‏بينم ، كه چون سينه كشتى است بر روى دريا ، زيرا شهرتان در گرداب عذابى كه خداوند از فرازش و فرودش فرستاده ، گرفتار است و همه ساكنان آن غرق شده‏اند . « در روايتى چنين آمده است » : سوگند به خدا شهرتان در آب غرق مى‏شود ، چنانكه گويى مسجدتان را مى‏بينم كه همانند سينه كشتى سر از آب بيرون دارد . يا همانند شتر مرغى بر زمين خفته . و در روايتى ) : چون سينه پرنده‏اى بر لجّه دريا .