متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
6
و در حديثى از آن حضرت ( ع ) آمده است : هرگاه كسى را « دين الظنون » باشد ، بايد هنگامى كه آن را مىستاند زكاتش را بده .
« الظنون » دينى است كه صاحب آن نمىداند آن را از بدهكار گرفته است يا نه ولى به آن گمان دارد . گاه اميدوار است به گرفتن آن و گاه نااميد از ستاندنش و اين از فصيحترين سخنان است . همچنين است ، هر كارى كه تو آن را مىطلبى و نمىدانى به آن خواهى رسيد ، يا نه . اين را هم ظنون گويند . و در اين معنى است قول اعشى 1 :
ما يجعل الجدّ الظنون الذى جنب صوب اللّجب الماطر مثل الفراتى اذا ما طما يقذف بالبوصى و الماهر « چه نسبت است چاهى را كه ندانى در آن آب هست يا نه ، دور از ريزش پر صداى باران با رودى ، كه چون طغيان كند ، كشتى و شناگر را از پاى در آورد ؟ » « الجدّ » به معنى چاه است و « الظنون » چاهى است كه ندانى در آن آب هست يا نه .