جستجو

و في حديثه ع

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم

6 [ و در حديث آن حضرت است كه : ] چون كسى بر كسى وا مى‏دارد ظنون ( يعنى نداند آن را خواهد ستد يا نه ) ، پس از ستدن بايد زكات گذشته آن را بدهد . [ پس ظنون مالى است بر عهده وامدار كه وامده نمى‏داند آن را از وى خواهد ستد يا نه . گويى بدان گمان دارد ، گاه اميد ستدن و گاه نوميد از گرفتن ، و اين از فصيحترين سخنهاست و همچنين هر چيز كه در پى آنى و رسيدن يا نرسيدن بدان را ندانى « ظنون » بود و از اين معنى است گفته أعشى 125 : چاهى كه گمان آب بدان برند در بيابان ، و دور است از ريزش باران خروشان [ 407 ] به رودى نماند كه چون پر شد كشتى و شناور ماهر را از اين سو بدان سو راند . و جدّ چاه است و ظنون چاهى است كه ندانند در آن آب است يا نه . ]