نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
432 امام ( ع ) فرمود : اَلْحِلْمُ وَ اَلْأَنَاةُ تَوْأَمَانِ يُنْتِجُهُمَا عُلُوُّ اَلْهِمَّةِ « بردبارى و دور انديشى دو فرزند توأمان هستند كه زاييده همّت والايند . » امام ( ع ) براى اين دو فضيلت كلمه « توأمان » را به لحاظ ارتباط آنها با علو همّت و پيدايش آنها به واسطه بلند همّتى استعاره آورده است ، توضيح آن كه شخص والا همّت هر گناه و گنهكارى را در حقّ خود ، ناچيز مى‏شمارد ، پس بردبارى كرده و از شتافتن به مقابله با آن خوددارى مى‏كند .