متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
( 106 )
75 گفتارى است از آن حضرت
خداش رحمت كناد كسى را كه با شنيدن هر حكمتى آگاه و آگاهتر شود ،
و در پى هر دعوت ارشادگر ، گامى فرا پيش نهد ، و خود دست به دامن رهبرى هدايت گر بيازد و رهايى يابد ، هم او كه مراقب خويش در برابر پروردگارش و بيمناك از گناه خود باشد . آن چه را كه براى خويشتن خويش پيش مىفرستد ناب و تمامى كردارش شايسته باشد . آن چه اندوختنى است ، فراچنگ آورد و از آن چه به راستى ترسيدنى است ، بپرهيزد . لحظه لحظههاى عمر را چونان آخرين تير تركش به كار گيرد و با هدف گيريهاى دقيق ، بهايى شايسته نصيب برد . با هوسهايش بستيزد و آرزوهاى فريبنده را دروغ انگارد . در زندگى صبر را مركب رهايى گيرد ، و براى مرگ ، تقوا را پيشبينى كند . بدين سان ، در راستايى روشن با برهانى روشنگر بپويد ، مهلتها را مغتنم شمرد ، بر اجل پيشدستى كند و از كار و تلاش خود توشهى بسنده برگيرد .