نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
413 امام ( ع ) فرمود : اَلزُّهْدُ كُلُّهُ بَيْنَ كَلِمَتَيْنِ مِنَ ؟ اَلْقُرْآنِ ؟ قَالَ اَللَّهُ سُبْحَانَهُ لِكَيْلا تَأْسَوْا عَلى‏ ما فاتَكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ 1 10 57 : 23 وَ مَنْ لَمْ يَأْسَ عَلَى اَلْمَاضِي وَ لَمْ يَفْرَحْ بِالْآتِي فَقَدْ أَخَذَ اَلزُّهْدَ بِطَرَفَيْهِ « تمام پارسايى بين دو كلمه از قرآن است كه خداوند پاك مى‏فرمايد : لِكَيْلا تَأْسَوا عَلى ما فاتكُمْ وَ لا تَفْرَحُوا بِما آتاكُمْ [ 102 ] ، و كسى كه بر گذشته افسوس نخورد ، و به آينده شاد نشد ، پارسايى را از دو طرف دريافت كرده است . » دو موردى كه در آيه ذكر شده است نتيجه پارسايى و اعراض از دنياست و به منزله خاصّه مركبّه‏اى [ 103 ] است كه لازمه پارسايى است ، و براى تعريف پارسايى بدانها اشاره كرده است . و عبارت فقد اخذ الزّهد بطرفيه ( پارسايى را از دو طرف گرفته است ) كنايه از كامل داشتن پارسايى و كمالات آن است در چنان حالتى ، و بديهى است كه وجود چنان ويژگى باعث اعراض از دنيا و خوشيهاى آن از صميم قلب است و زهد واقعى هم همان است . [ 102 ] سوره حديد ( 57 ) آيه ( 23 ) : يعنى : تا هرگز بر آنچه از دست شما رود افسوس نخوريد ، و بر آنچه رسيد خوشحال نگرديد . [ 103 ] خاصه مركبّه نوعى از تعاريف منطقى است كه شامل چند ويژگى معرّف است مانند : طائر ولود ، در تعريف خفّاش م .