نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
417 و فرمود ( ع ) : خدا را بندگانى است كه نعمت خود را ويژه آنها كرده است تا مردم را سود رسانند . اينان تا زمانى كه به مردم انفاق مى‏كنند نعمتهايشان در دستهايشان باقى است و چون نعمت خود را از مردمان دريغ داشتند ، خداوند نعمتش را از آنان مى‏ستاند و به ديگرى مى‏دهد .