نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
398 امام ( ع ) فرمود : وَ قَالَ ع : مَنْ أَصْلَحَ سَرِيرَتَهُ أَصْلَحَ اَللَّهُ عَلاَنِيَتَهُ وَ مَنْ عَمِلَ لِدِينِهِ كَفَاهُ اَللَّهُ أَمْرَ دُنْيَاهُ وَ مَنْ أَحْسَنَ فِيمَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اَللَّهِ كَفَاهُ اَللَّهُ مَا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ اَلنَّاسِ « هر كس باطن خود را اصلاح كند ، خداوند ظاهر او را بيارايد ، و هر كس براى دينش كار كند ، خداوند دنياى او را كفايت كند ، و هر كس ما بين خود و خدا را نيكو گرداند ، خداوند بين او و مردم را نيكو سازد . » آراستن باطن و درون انسان به وسيله اخلاق خوب زمينه است براى آن كه خداوند گفتار و رفتار ظاهرى او را به لطف خود اصلاح كند ، زيرا آراستگى ظاهر به منزله نتايج آرايش باطن است ، و همچنين عمل انسان به خاطر دين و برپا [ 757 ] داشتن حدود الهى زمينه است براى اصلاح حال او در زندگى دنيوى‏اش و انگيزه‏اى است براى توجّه مردم نسبت به او ، چون او به جاى اين كه مثل آنها شيفته دنيا گردد به خدا توجّه دارد . و جمله سومى نيز همين معنى را دارد ، زيرا كه خالص ساختن بندگى براى خدا و نيكو ساختن رفتار خود باعث بريدن از محبّت و حرص بر دنيايى است كه باعث برهم زدن و فساد مابين مردم است و در نتيجه زمينه براى از بين بردن و برطرف ساختن اين فساد فراهم خواهد بود .