نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
408 به فرزند خود حسن ( ع ) فرمود : اى فرزند بعد از خود مالى برجاى مگذار . زيرا آنچه مى‏نهى براى يكى از اين دو خواهد بود ، يا كسى كه آن مال را در طاعت خدا به كار مى‏برد ، پس او به چيزى كه سبب بدبختى تو شده ، نيكبخت مى‏گردد يا كسى است كه آن مال را در معصيت خدا صرف مى‏كند ، پس به آنچه تو برايش نهاده‏اى ، بدبخت شود . و تو او را در معصيت يار باشى و اين دو هيچيك شايسته آن نيستند كه او را بر خود برگزينى . و اين معنى را به گونه ديگرى هم آورده‏اند : اما بعد آنچه از دنيا در دست توست پيش از تو صاحبانى داشته و بعد از تو به ديگران خواهد رسيد . مالى كه گرد آورده‏اى به يكى از اين دو خواهد رسيد : يكى آنكه مال تو را در راه طاعت خدا به كار برد ، پس او به چيزى كه تو بدان بدبخت شده‏اى ، خوشبخت گردد ، يا كسى است كه آن را در راه معصيت خدا مصرف كند ، پس به سبب مالى كه براى او گرد آورده‏اى ، بدبخت شود . هيچيك از اين دو ، سزاوار آن نيستند كه او را بر خود برگزينى يا بار او را بر دوش كشى . پس براى آنها كه رفته‏اند ، اميد آمرزش داشته باش و براى آنان كه مانده‏اند ، اميد روزى خداوند را .