متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
397
شنيد كه عمار بن ياسر 1 با مغيرة بن شعبه 2 گفتگو مىكند ، آن حضرت به عمّار فرمود :
اى عمار ، مغيرة را به حال خود واگذار . زيرا او از دين نگرفته ، مگر همان كه او را به دنيا نزديك مىكند . بعمد ، حق را بر خود مشتبه ساخته تا براى خطاهاى خود عذرى بياورد .