متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
380 از امام ( ع ) وقتى كه درباره معناى « لا حول و لا قوة الا باللّه العلى العظيم » پرسيدند ، فرمود :
إِنَّا لاَ نَمْلِكُ مَعَ اَللَّهِ شَيْئاً وَ لاَ نَمْلِكُ إِلاَّ مَا مَلَّكَنَا فَمَتَى مَلَّكَنَا مَا هُوَ أَمْلَكُ بِهِ مِنَّا كَلَّفَنَا وَ مَتَى أَخَذَهُ مِنَّا وَضَعَ تَكْلِيفَهُ عَنَّا
[ 744 ]
« ما در چيزى با خدا شريك نيستيم و ما جز آنچه او داده است چيزى نداريم ، پس هر گاه چيزى را به ما داد كه او از ما در آن صاحب اختيارتر است ، در آن صورت ما را مكلّف ساخته و اگر آن چيز را از ما بازستاند ، تكليف آن را از ما برداشته است » . دليل فرمايش امام ( ع ) « ما در چيزى با خدا شريك نيستيم ، قول خداى تعالى است : قُلْ فَمَنْ يَمْلِكُ لَكُمْ مِنَ اللَّهِ شَيئاً اِنْ اَرادَ بِكُمْ ضَرّاً اَوْ اَرادَ بِكُمْ نَفْعاً [ 98 ] و ظاهر مطلب آن است كه تكليف به دنبال اعطاى جوارح و قوا و عقل و ساير متعلّقات تكليف است كه خداوند به ما مرحمت كرده است ، و موقعى كه هر كدام از آنها را از ما بازستاند ، تكليف مربوط به آن را از ما رفع مىكند . از امام صادق ( ع ) درباره اين جمله [ 99 ] پرسيدند ، فرمود : هيچ نيرويى بر ترك گناهان و هيچ توانى بر انجام طاعات جز از طرف خدا وجود ندارد .