متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
391 ( 960 ) مومن را در برنامهى زندگى سه زمان مشخص است :
زمانى كه در نيايش با پروردگارش مىگذرد ،
زمانى را كه به ترميم گذران خويش مىكوشد ،
و زمانى كه نفس را با لذات آن در قلمروى كه مشروع و زيبا است ، تنها و آزاد مىگذارد .
خردمند را نيز نسزد كه جز در يكى از اين سه ، به صحنه درآيد :
ساماندادن به زندگى و تلاش اقتصادى ،
برداشتن گامى در راه معاد ،
[ 499 ]
و لذت بردنى بى ارتكاب گناه .