نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
340 امام ( ع ) فرمود : يَا أَسْرَى اَلرَّغْبَةِ أَقْصِرُوا فَإِنَّ اَلْمُعَرِّجَ عَلَى اَلدُّنْيَا لاَ يَرُوعُهُ مِنْهَا إِلاَّ صَرِيفُ أَنْيَابِ اَلْحِدْثَانِ أَيُّهَا اَلنَّاسُ تَوَلَّوْا مِنْ أَنْفُسِكُمْ تَأْدِيبَهَا وَ اِعْدِلُوا بِهَا عَنْ ضَرَاوَةِ عَادَاتِهَا ضراوة : جرأت بر شكار و علاقه‏مندى به آن ضراية : به فتح ، لغتى در ضراوة مى‏باشد ضراية به كسر : مصدر ضرى به ، است به هر سه روايت شده است « اى گرفتاران هواى نفس بازايستيد كه دلبسته دنيا را نمى‏ترساند مگر صداى به هم رسانيدن دندانهاى مصائب اى مردم خود به ادب كردن نفسهايتان بپردازيد و آنها را از جرأت بر عادتهاى نكوهيده باز داريد » . [ 708 ] كلمه أسرى را استعاره براى كسى آورده است كه دنيا ميل و علاقه او را به خود جلب كرده است . امام ( ع ) دستور به خوددارى از زياده روى در طلب دنيا داده و از دلباختگى و توجّه بدان بر حذر داشته است ، با اين عبارت : فانّ المعرّج . . . و الحدثان ، و لفظ صريف و انياب را به جهت شباهت مرگ به هنگام فرا رسيدنش به شتر تندرو ، استعاره آورده است . سپس خطاب به مردم ، آنها را مأمور فرموده است تا ادب و اصلاح نفس خويش را به عهده گيرند و آن را در حدّ عدالت ، از حركات و افعال باز دارند ، و از جرأت و اقدام بر غرق شدن در هواهاى نفس بازگيرند . و معناى رياضت ، قبلا روشن شد .