نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
[ 706 ] 338 امام ( ع ) به قومى كه كسى از آنها مرده بود ، تسليت گفته و امر به صبر نموده و فرمود : إِنَّ هَذَا اَلْأَمْرَ لَيْسَ بِكُمْ بَدَأَ وَ لاَ إِلَيْكُمُ اِنْتَهَى وَ قَدْ كَانَ صَاحِبُكُمْ هَذَا يُسَافِرُ فَعُدُّوهُ فِي بَعْضِ أَسْفَارِهِ فَإِنْ قَدِمَ عَلَيْكُمْ وَ إِلاَّ قَدِمْتُمْ عَلَيْهِ « مرگ او نه از شما شروع و نه به شما ختم يافته ، فرض كنيد اين بار به سفرى رفته است و اين سفر را مانند سفرهاى ديگرش بدانيد كه به سوى شما باز مى‏گردد و اگر او باز نگردد شما به نزد او باز مى‏گرديد » . « عدّوه » يعنى : چنين فرض كنيد . اين نوع تسليت ، با عبارتى فصيح ، و معناى بسيار براى قانع ساختن و آرامش مفيد است .