متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
335 در حضور امام ( ع ) مردى به مرد ديگرى كه خداوند به او پسرى داده بود به عنوان تبريك گفت : فرزند رزمنده گوارايت باد امام ( ع ) فرمود :
لاَ تَقُلْ ذَلِكَ وَ لَكِنْ قُلْ شَكَرْتَ اَلْوَاهِبَ وَ بُورِكَ لَكَ فِي اَلْمَوْهُوبِ وَ بَلَغَ أَشُدَّهُ وَ رُزِقْتَ بِرَّهُ « چنين مگو ، بلكه بگو : خداوند بخشنده را سپاسگزار باش . فرزندى را كه به تو مرحمت كرده ، تو را مبارك باد ، اين فرزند به كمال توانايى برسد و از نيكوكارى او بهرهمند گردى . » اين سخن ارشادى از طرف آن بزرگوار ، براى تبريك گويى به وجود فرزند است ، و در آن چهار فايده است :
1 يادآورى پدر به سپاسگزارى خدا و توجّه به او .
2 درخواست نزول بركت از جانب خدا ، از طريق درخواست و دعا درباره مرحمتى كه به او شده است .
3 دعاء براى بقاى فرزندى كه خداوند داده و براى رسيدن به رشد ، يعنى كمال توانايى براى استفاده وى .
4 دعا براى بهرهمندى و سود بردن از او ، يعنى خداوند به او نيكى و فايده را روزى كند .