نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
250 مردى از امام ( ع ) پرسيد ايمان چيست ؟ آن بزرگوار فرمود : إِذَا كَانَ اَلْغَدُ فَأْتِنِي حَتَّى أُخْبِرَكَ عَلَى أَسْمَاعِ اَلنَّاسِ فَإِنْ نَسِيتَ مَقَالَتِي حَفِظَهَا عَلَيْكَ غَيْرُكَ فَإِنَّ اَلْكَلاَمَ كَالشَّارِدَةِ يَنْقُفُهَا هَذَا وَ يُخْطِئُهَا هَذَا « فردا نزد من بيا تا در حضور مردم ، جواب دهم كه اگر تو سخن مرا فراموش كردى ، ديگران فراموش نكنند ، زيرا سخن مانند صيد گريز پاست ، يكى آن را به دست مى‏آورد ، و ديگرى از دست مى‏دهد . » [ 643 ] ما قبلا پاسخ امام را به اين سؤال در همين باب ذيل عبارت « الايمان على اربع شعب » نقل كرديم . وجه تشبيه سخن به شتر يا صيد گريزپا ، همان جمله : ينقفها . . . ( يعنى آن را در گمراهى مى‏يابد ) مى‏باشد ، و بقيه عبارت واضح است .