نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
221 از امام ( ع ) پرسيدند خردمند كيست ؟ آن گرامى فرمود : هُوَ اَلَّذِي يَضَعُ اَلشَّيْ‏ءَ مَوَاضِعَهُ فَقِيلَ فَصِفْ لَنَا اَلْجَاهِلَ فَقَالَ قَدْ فَعَلْتُ « خردمند كسى است كه هر چيزى را به جاى خود قرار دهد . » گفتند : نادان را براى ما تعريف كنيد ؟ فرمود : « تعريف كردم » . سيد رضى مى‏گويد : معنى اين جمله امام ( ع ) آن است كه : جاهل كسى است كه هر چيز را به جاى خود نگذارد ، پس گويا بيان نكردن صفت نادان ، خود توصيف اوست ، زيرا صفت او بر خلاف صفت داناست . امام ( ع ) خردمند را به وسيله يكى از ويژگيهايش تعريف كرده است ، و چون نادان ، فاقد ويژگى داناست ، پس تعريف نادان نقطه مقابل ويژگى خردمند ، و در مقايسه با او همين نداشتن صفت خردمند ، خود ، يكى از ويژگيهاى نادان است .