نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
[ 599 ] 203 امام ( ع ) فرمود : حَسَدُ اَلصَّدِيقِ مِنْ سُقْمِ اَلْمَوَدَّةِ « حسد بردن دوست از ضعف دوستى است » . دوستى خالص مستلزم آن است كه انسان آنچه براى خود مى‏خواهد ، براى دوستش بخواهد و آنچه براى خود نمى‏پسندد براى دوستش نپسندد . امّا حسد با اين حالت منافات دارد ، چون لازمه حسد ، آن است كه خير و نيكى از محسود زوال پذيرد ، پس دوستى حاسد در اين صورت ناقص و ناسالم است ، و مقصود از سقمها نيز همين است .