متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
195 امام ( ع ) فرمود :
اِتَّقُوا اَللَّهَ تَقِيَّةَ مَنْ شَمَّرَ تَجْرِيداً وَ جَدَّ تَشْمِيراً وَ أَكْمَشَ فِي مَهَلٍ وَ بَادَرَ عَنْ وَجَلٍ وَ نَظَرَ فِي كَرَّةِ اَلْمَوْئِلِ وَ عَاقِبَةِ اَلْمَصْدَرِ وَ مَغَبَّةِ اَلْمَرْجِعِ اكمش : شتاب كرده است مهل : فرصتها كرّة : بازگشت موئل : جاى بازگشت مغبّة : سرانجام « از خدا بترسيد مانند كسى كه دامن به كمر زده و خود را آماده ساخته ، و كوشيده و در فرصت عمرش تلاش كرده و از روى ترس مبادرت كرده ، و درباره سرانجام كارش و نتيجه آمد و رفتش انديشيده است » . مقصود امام ( ع ) آن است كه ، بترسيد از خدا همانند كسى كه از روى جدّ به
[ 59 ] سوره قصص ( 28 ) آيه ( 5 ) . يعنى : مىخواهم بر آنان كه در زمين ناتوان شمرده شدهاند منّت نهاده آنها را پيشوايان وارث برندگان قرار دهيم .
[ 593 ]
خاطر اطاعت خدا دامن به كمر زده ، و خود را براى خوشنودى خدا آماده كرده است ، و به اعمال نيكو تا وقتى كه فرصت عمر هست شتافته و در حالت ترس براى آمرزش از نتايج گناهانش اقدام كرده است ، و درباره بازگشت به سرآغازى كه از آنجا وجودش آغاز گرفته يعنى حضرت ربوبى و همچنين در پايان مبدأ پيدايشى كه از آنجا صادر گشته و بدانجا بازگشت دارد و سرانجام درباره عمل خيرى كه بدان دست يابد و يا عمل شرى كه چه كند تا از آن نجات يابد ،
انديشيده است .