متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
182 ( 751 ) واقعيت جز اين نيست كه انسان در اين جهان تخته نشان تيرهاى مرگ و دستخوش تاراج مصيبتها است ، با هر جرعه ، قطره به ناى جستنى است و در هر لقمه ناى گرفتنى ، و دست يافتن به هر نعمتى با دست شستن از ديگر نعمتى ، و پيشباز هر روز عمر را پيوندى است تنگاتنگ با جدايى روزى ديگر از دوران زندگى . بدين سان ، ما خود مرگ را ياوريم و جانهامان آماج بلاها است . پس چه گونه مىتوان به ماندن اميد داشت ، در حالى كه اين روزان و شبان چيزى را شرف و برترى ندادند ، جز آن كه در ويرانگرى آن چه بنيان نهادند و پراكندن آن چه را كه فراهم ساختند ، خود ،
يورشى ديگر آوردند