نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
191 [ و فرمود : ] آدمى در جهان نشانه است و تيرهاى مرگ بدو روانه ، و غنيمتى است در ميان و مصيبتها بر او پيشدستى كنان . و با هر [ 394 ] نوشيدنى ، ناى 91 گرفتنى است و با هر لقمه‏اى طعام در گلو ماندنى ، و بنده به نعمتى نرسد تا از نعمتى بريده نشود ، و به پيشباز روزى از زندگى خود نرود تا روزى از آنچه او راست سپرى نشود . پس ما ياران مرگيم و جانهامان نشانه مردن ، پس چسان اميدوار باشيم جاودانه به سر بردن ؟ و اين شب و روز بنايى را بالا نبردند جز كه در ويران كردن آن بتاختند و در پراكندند آنچه فراهم ساختند .