نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
161 امام ( ع ) فرمود : إِذَا هِبْتَ أَمْراً فَقَعْ فِيهِ فَإِنَّ شِدَّةَ تَوَقِّيهِ أَعْظَمُ مِمَّا تَخَافُ مِنْهُ « هرگاه از انجام كارى ترس داشتى ، خود را يكباره در آن كار وارد كن ، زيرا [ 571 ] [ ناراحتى ترس و ] حذر داشتن سخت‏تر از انجام آن كار است » . براستى نفوس انسانى در موردى كه احتمال ناروايى را مى‏دهد كاملا تحت تأثير قرار مى‏گيرد و راجع به چگونگى دفع و خلاصى از آن ، سخت به انديشه مى‏افتد ، و اين خود به مراتب دشوارتر از درگيرى با آن مورد است ، چون مدت ترس در آنجا طولانى است ، و اين ترس با انتظار ترس شديدتر مى‏گردد . امام ( ع ) ترغيب كرده است كه بايد وارد كار شد ، با قياس مضمرى كه صغرايش عبارت : فانّ . . . است و كبراى مقدّر نيز چنين است : و هرگاه ترس از ورود به كار دشوارتر است پس بايد از آن پرهيز كرد و بر انجام كار روآورد . نتيجه اين مى‏شود كه سزاوار آن است كه به جاى بيم زياد يكباره وارد صحنه كار شويم .