نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
37 ( 605 ) [ 398 ] پندى به فرزندش حسن كه بر او درود باد فرزند عزيزم ، دو چهار را از من داشته باش كه با آن ، هر چه كنى زيان نبينى . ارزشمندترين بى‏نيازى خرد است ، بزرگترين فقر بى‏خردى است ، هولناك‏ترين تنهايى خودپسندى است ، و گرامى‏ترين مقام نيك خويى است . اى فرزند عزيز ، زنهار از دوستى با احمق كه به رغم خواستش تو را زيان مى‏رساند ، زنهار از بخيل ، كه از آن چه بيشتر نيازمند آنى ، دورترت مى‏كند ، زنهار از دوستى با هرزه ، كه سخت ارزانت مى‏فروشد ، و زنهار از دوستى با دروغزن كه سراب را ماند ، دور را نزديك ، و نزديك را دور در نگاه نشاند .