نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
21 امام ( ع ) فرمود : مَا أَضْمَرَ أَحَدٌ شَيْئاً إِلاَّ ظَهَرَ فِي فَلَتَاتِ لِسَانِهِ وَ صَفَحَاتِ وَجْهِهِ فلتة : كارى كه بدون انديشه سر بزند صفحة الوجه : ظاهر چهره « كسى چيزى را در دل پنهان نمى‏كند مگر اين كه در بين سخنان نينديشيده از رنگ رخساره‏اش آشكار مى‏گردد » . چون انسان مطلب مهمى از قبيل دشمنى ، كينه و يا دوستى و نظاير اينها را در دل پنهان مى‏دارد و پديده‏هاى زبانى عبارت از نوعى وجود نفسانى و وسيله اظهار آن است ، براى شخص ممكن نيست به طور كامل آنچه در دل دارد مخفى نگه دارد ، زيرا رعايت اين پنهانكارى تنها براى عقل ميسر است تا بر طبق مصلحتى كه مى‏بيند آن را پنهان دارد ، امّا عقل گاهى به يك كار مهم ديگرى سرگرم و از مراقبت بر پنهان داشتن غفلت مى‏ورزد ، در نتيجه خيال ، آن را از دست عقل مى‏ربايد و در ضمن سخنان بى‏انديشه بر زبان مى‏آورد ، و همين طور ، چون تصورات و امور نفسانى ريشه آثار ظاهرى انسان مانند زردى ترس و سرخى شرم مى‏باشند ، بعضى از امور پنهانى را نمى‏شود از آثار ظاهرى در رنگ چشم و صورت جدا كرد ، گواه بر اين مطلب تجربه است .