نهج البلاغه |

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
9 امام ( ع ) فرمود : إِذَا وَصَلَتْ إِلَيْكُمْ أَطْرَافُ اَلنِّعَمِ فَلاَ تُنَفِّرُوا أَقْصَاهَا بِقِلَّةِ اَلشُّكْرِ « كسى كه خويشاوندان نزديك تركش كنند ، كسان بسيار دور ، به او خواهند رسيد » . يعنى ، خداوند مقدّر كرده و اراده‏اش بر اين تعلق گرفته است كه براى [ 11 ] سوره ابراهيم ( 14 ) آيه ( 7 ) يعنى : و هر آينه اگر شكر نعمت به جاى آوريد بر نعمت شما بيفزاييم . [ 418 ] هر چيزى علّت و سببى قرار دهد تا بدان وسيله و با وجود آن سبب ، آن چيز ضرورت پيدا كند . چون اكثر وقتها نزديكترين افراد خاندان و فاميل انسان براى منافع و كارهاى لازم او اقدام مى‏كنند ، در حكمت خداوندى مقرر نشده است كه جز از طريق آنان سودى عايد انسان شود ، بناچار اگر آنها وى را ترك گويند و رها سازند ، بايد خداوند كسانى را از افراد بسيار دور و بيگانه مقدّر و معيّن كند تا مصالح و كمك و يارى او را عهده‏دار شوند .