نهج البلاغه | و من كلام له ع في معنى الحكمين

و من كلام له ع في معنى الحكمين

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
177 و از سخنان آن حضرت است درباره حكمين راى سران شما يكى شد كه دو مرد را به داورى پذيرند و از آن دو پيمان گرفتيم كه قرآن را لازم گيرند ، و فراتر از حكم آن نگزينند . زبان ايشان با قرآن باشد ، و دلشان پيرو حكم آن . امّا آن دو از حكم قرآن سر پيچيدند ، و حقّ را واگزاردند ، حالى كه آن را مى‏ديدند . هواى آنان بيرون شدن از راه [ 186 ] راست بود ، و خوى ايشان كجروى و مخالفت با آنچه رضاى خداست . شرط ما با آنان اين بود كه حكمشان به عدالت باشد و كارشان به حقيقت ، و اين پيش از آن بود كه آن دو تن رايى چنان نادرست زنند و حكمى چنان ستمكارانه كنند . ما به كار خويش ايمان داريم ، و كنون كه آن دو از راه حقّ برون رفتند و حكمى بر خلاف آنچه بايد دادند به داورى آنان وقعى نمى‏گذاريم .