متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
( 220 )
130 گفتارى است در بدرقهى ابوذر ، در جريان تبعيدش به ربذه
اى ، ابوذر ، تو براى خدا خشمگين شدى ، پس تنها تكيهگاه اميد خويش را نيز خدايى قرار ده كه برايش به خشم آمدى . اين قوم از تو بر دنيايشان ترسيدند ، و تو از آنان بر دينت ترسيدى . پس آن چه را كه از تو بر آن ترسيدند ،
بديشان واگذار و براى آن چه از آنان بر آن ترسيدى ، از آنان بگريز كه به آن چه از اين قوم دريغ داشتهاى چه بسيار نيازمنداند ، و تو چه بىنيازى از آن چه از تو دريغ كردهاند و دير نمىپايد كه فردا معلومت مىشود چه كسى سود برده باشد و رشگ برندگان افزونترى دارد .
اگر آسمانها و زمين بندهاى را منگنه كند ، آنك او همچنان به تقواى الهى پايبند بماند ، هر آينه خداوند از ميان آن دو برايش گريزگاهى بگشايد . پس هرگز جز با حق انس مگير و جز از باطل مگريز . كه اگر تو دنياى ايشان را مىپذيرفتى ، دل به دوستيت
[ 149 ]
مىسپردند ، چنان كه تو هم اگر سهمى مىبردى ، امنيتت ارزانى مىداشتند .