متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
130 سخنى از آن حضرت ( ع ) در خطاب به ابوذر ، رحمه الله ، هنگامى كه عثمان او را به ربذه تبعيد كرد .
اى ابوذر ، تو براى خدا خشمگين شدى ، پس ، اميد در كسى بند كه براى او خشمگين شدهاى . اينان به خاطر دنياشان از تو ترسيدهاند و تو به خاطر دينت از آنان ترسيدهاى . اينك ، آنچه را كه به خاطر آن از تو ترسيدهاند به ايشان واگذار و آنچه را كه به سبب آن از ايشان ترسيدهاى برگير و رو به گريز نه .
اينان چقدر نيازمند چيزى هستند كه تو آنها را از آن منع مىكردى و تو چه بىنيازى از آنچه تو را از آن منع كردهاند . فردا خواهى دانست كه چه كسى سود برده و چه كسى فراوان رشك مىبرد .
اگر درهاى آسمان و زمين را به روى بندهاى از بندگان خدا بربندند و آن بنده خدا ترس باشد ، خداوند برايش راهى خواهد گشود . پس ، جز حق تو را مونسى نباشد و چيزى جز باطل تو را به وحشت نيفكند . اگر دنيايشان را مىپذيرفتى ، تو را دوست مىگرفتند و اگر از دنيا چيزى بر مىگرفتى تو را در امان مىداشتند .