نهج البلاغه | و من كلام له ع يصف أصحاب رسول الله و ذلك يوم صفين حين أمر الناس بالصلح

و من كلام له ع يصف أصحاب رسول الله و ذلك يوم صفين حين أمر الناس بالصلح

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
55 سخنى از آن حضرت ( ع ) ما با رسول الله ( صلى اللّه عليه و آله ) بوديم . پدران و فرزندان و برادران و عموهاى خود را مى‏كشتيم و اين جز به ايمان و تسليم ما نمى‏افزود ، كه بر راه راست بوديم و بر سوزش آلام شكيبايى مى‏ورزيديم و در جهاد با دشمن به جدّ در ايستاده بوديم . بسا مردى از ما و مردى از دشمنان ما ، مردانه ، پنجه در مى‏افكندند ، تا كداميك ديگرى را شرنگ مرگ چشاند . گاه ما بوديم كه جام مرگ از دست دشمن مى‏گرفتيم و گاه دشمن بود كه جام مرگ از دست ما مى‏گرفت . چون خداوند صداقت ما را در پيكار ديد ، دشمن ما را خوار و زبون ساخت و ما را پيروزى داد . تا اسلام استقرار يافت و از خوف دشمنان آرميد و در منزلگاههاى خود مأوا گزيد ، به جان خودم سوگند ، اگر شيوه و سيرت شما را پيش گرفته بوديم ، حتى ستونى از اين بنا برپا نمى‏شد و درخت اسلام را شاخه ترى نمى‏روييد . به خدا سوگند ، آنچه زين پس مى‏دوشيد خون خواهد بود و نصيبى جز پشيمانى نخواهيد برد .