متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
37
و از گفتار آن حضرت است
كه خطبه گونهاى است 1 هنگامى كه همه سستى ورزيدند ، به كار پرداختم 2 ، و آنگاه كه همه نهان شدند ، خود را آشكار ساختم ، و چون همه در گفتار درماندند ، به گشادگى سخن گفتم ، و گاهى كه همه ايستادند ، به نور خدا در راه تاختم . آوايم فروتر از همگان ، و رتبتم برتر از اين و آن . در راه فضيلت عنان گشاده راندم ، و مركب مسابقت را از همه پيشتر جهاندم . همانند كوهى ايستاده بودم كه تندرش نتواند جنباند ، و گردباد نتواندش لرزاند . نه كسى را بر من جاى خردهاى بود ، و نه گوينده را مجال طعنهاى . خوار نزد من گرانمقدار تا هنگامى كه حقّ او را بدو برگردانم ، و نيرومند خوار تا آنگاه كه حقّ را بازستانم . قضاى 3 الهى را پذيرفتهايم و فرمان او را گردن نهاده .
پنداريد كه من بر رسول خدا ( ص ) دروغ مىبندم . به خدا ، من نخست كس بودم كه بدو ايمان آوردم 4 . و نخست كس نباشم كه بر او دروغ بندم در كار خود نگريستم ، ديدم پيش از بيعت ، پيمان طاعت بر عهده دارم ، و از من براى ديگرى ميثاق ستدهاند كه آنچه آيد بپذيرم و دم بر نيارم 5 .