نهج البلاغه | و من كلام له ع اقتص فيه ذكر ما كان منه بعد هجرة النبي ص ثم لحاقه به

و من كلام له ع اقتص فيه ذكر ما كان منه بعد هجرة النبي ص ثم لحاقه به

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
[ 595 ] 236 سخنى از آن حضرت ( ع ) از حال خود بعد از هجرت پيامبر از مكه و پيوستن به آن حضرت ( صلى اللّه عليه و آله ) در مدينه ، حكايت مى‏كند . راهى را كه رسول الله ( صلى الله عليه و آله ) در پيش گرفته بود ، پى گرفتم و به ياد او گام نهادم تا به عرج رسيدم . [ در گفتارى دراز ] . سخن آن حضرت « فاطأ ذكره » از سخنانى است كه در نهايت ايجاز ادا شده . مراد اين است كه از آغاز بيرون شدنم از شهر تا به آن موضع [ يعنى عرج ] رسيدم ، از او خبر مى‏گرفتم و خبر او به من داده مى‏شد . على ( ع ) اين مطلب را با چنين كنايه عجيبى بيان كرده است .