نهج البلاغه | و من دعاء له ع يلجأ فيه إلى

و من دعاء له ع يلجأ فيه إلى

متن ترجمه آیتی ترجمه شهیدی ترجمه معادیخواه تفسیر منهاج البرائه خویی تفسیر ابن ابی الحدید تفسیر ابن میثم
227 و دعايى از آن حضرت است خدايا تو به دوستانت از همه بى‏پژمان‏ترى ، و براى آنان كه به تو توّكل كنند از هر كس كاردان‏تر . بر نهانى‏هاشان بينايى و به درونهاشان آگاه ، و بر مقدار بينش آنان دانا . رازهاشان نزد تو آشكار است ، و دلهاشان در حسرت ديدار تو داغدار . اگر غربتشان به وحشت در اندازد ، ياد تو آنان را آرام سازد ، و اگر مصيبتها بر آنان فرو بارد به تو پناه آرند و روى به درگاه تو دارند ، چه مى‏دانند سر رشته كارها به دست توست ، و از قضايى خيزد كه پاى بست توست . [ 262 ] خدايا اگر در پرسش خود درمانم يا راه پرسيدن را ندانم ، صلاح كارم را به من نما و دلم را بدانچه رستگارى من در آن است متوجه فرما كه چنين كار از راهنماييهاى تو ناشناخته نيست و از كفايتهاى تو ناساخته نه . خدايا كار مرا به بخشايش خود واگذار ، نه به عدالت اى بخشنده كردگار .