متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
[ 325 ]
144 خطبهاى از آن حضرت ( ع )
خداوند ، رسولان خود را فرستاد و وحى خويش ويژه آنان ساخت . و آنها را بر آفريدگان خود حجت گردانيد تا از آن پس ، آفريدگان را حجتى نباشد و عذرى نماند .
بندگان خود را به زبان راستگوى پيامبران به راه حق فراخواند .
بدانيد ، كه خداوند از حال درون مردمان پرده برگرفت و آن را آشكار ساخت . نه آنكه ، بر رازى ، كه در درون مىپرورند و اسرارى كه در دل پنهان كردهاند ، آگاه نبود ،
بلكه مىخواست بيازمايدشان كه كداميك در عمل بهتر از ديگران است ، تا پاداش نيك جزاى نيكان شود و كيفر بد سزاى بدكاران .
كجايند كسانى كه پنداشتند كه راسخان در علم آنهايند ، نه ما اهل بيت ؟ بر ما دروغ مىبندند و ستم روا مىدارند . خداوند ما را فرا برده و آنان را فروهشته . به ما عطا كرده و آنان را محروم داشته ، ما را به درون برده و آنها را از در رانده است .
راه هدايت به پايمردى ما طلب شود و كورى و گمراهى به ما از ميان برود . هر آينه ، پيشوايان از قريش هستند . نهال پيشوايى را در خاندان هاشم كشتهاند . پيشوايى غير ايشان را سزاوار نيست و ولايت و امامت را كسى جز ايشان شايسته نباشد .
از اين خطبه ( 1 ) دنياى ناپايدار و گذرا را برگزيدند و آخرت را واپس داشتند . زلال صافى را رها كردند و آب گنديده ناگوارا را آشاميدند . گويى بزهكارشان را مىنگرم كه به زشتكارى الفت يافته و انس گرفته و با آن موافق گشته است . تا آنگاه ، كه موى سرش در گناه سفيد شده و همه رفتار و كردارش رنگ گناه گرفته است . سپس كف بر دهان آورده ،
در اين حال ، همانند درياى مواجى است كه از غرق كردن هيچكس و هيچ چيز باك ندارد . يا همانند شعلهاى سركش است كه در گياهان خشك در گرفته و هر چه را يابد مىسوزاند و نابود مىكند .
[ 327 ]
كجايند خردهايى كه از چراغهاى هدايت روشنى مىجستند ؟ و كجايند ديدگانى كه به نشانههاى پرهيزگارى مىنگريستند ؟ و كجايند دلهايى كه فقط به خدا تعلق داشتند و به اطاعت و بندگى او پيمان بسته بودند ؟ بر سر متاع بىارزش دنيا ازدحام كردند و براى اندك حرامى با يكديگر به نزاع برخاستند . نشان بهشت و دوزخ برايشان افراخته و نمايان است . ولى از بهشت روى گردانيده ، با اعمالشان روى به دوزخ مىنهند . پروردگارشان ايشان را فراخواند ، برميدند و ، روى واپس كردند ،
شيطان آنها را فراخواند ، دعوتش را اجابت كرده ، روى به سوى او نمودند .