متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
( 224 )
132 گفتارى ديگر
خداى را ، بر هر آن چه مىستاند و مىبخشد ، و بر تمامى نيكيها و آزمونهايش سپاس مىگزاريم ، هم او كه در سطوح پيدا و پنهان ، با هر پديدهاى ناپيدا و نمايان ، در صحنه است ، و به نهفتههاى درون و نگاههاى خيانت آميز آگاه و گواهى مىدهيم كه جز او پرستيدهى بر حقى نيست ، و محمد كه درود خدا بر او و بر خاندانش باد گزيده و پيك او است ، چنان گواهىاى كه در آن ، درون و برون و قلب و زبان هماهنگ است .
( 225 )
بخشى از همان گفتار
به خدا سوگند كه اين نه شوخى و باطل ، كه جدى و حق است . مرادم جز مرگ نيست كه بانگ دعوتگرش رسا است و رانندهاش پرشتاب . پس هرگز مباد كه بسيارى هواداران به غرور و از خود بيگانگى دچارت كند ، چرا كه تو سرگذشت كسانى را فرا روى خويش دارى كه از هول تنگدستى و براى روز مباداشان ثروت بسيار اندوختند ، و از ديگر سو با تكيه بر آرزوهاى دراز و دور پنداشتن اجل از عاقبت كار خويش ، نه ترس ، كه احساس امنيت مىكردند و فرصت را دراز مىانگاشتند ، و ديدى كه مرگ چه گونه بر چنين كسانى فرود آمد ، آنان را از موطنشان بركند و در آن جا كه امنش مىپنداشتند ، گريبانشان را فرو گرفت . اينك ، بيچارهها بر تختههاى مرگ سواراند و مردان دست به دستشان مىبرند و دوش به دوششان مىكشند و پايههاى تابوتشان را با سر انگشتان نگاه مىدارند . شما ، آيا كسانى را به چشم خويش نديدهايد كه آرزوهاى دراز در سر داشتند ، كاخها برافراشتند و ثروتهاى فراوان اندوختند ، كه چه گونه سرانجام گورها خانههاشان شد و اندوختههاشان تباهى گرفت و داشتههاشان به ميراث خواران انتقال يافت و همسرانشان به كابين ديگرى رفتند ، بى آن كه افزودن نيكيها و پوزش خواهى از بديها را فرصتى بيابند . آرى ، هر كه تقوا را پوشش زيرين
[ 151 ]
قلب خويش سازد ، پيشتازى باشد كه در نيكى بدرخشد و در كارش پيروز شود . پس گل تقوا را برباييد و براى راه به بهشت ، عملى سزاوار آن را دست يازيد كه دنيا به عنوان سراى ماندگارى شما آفريده نشده است ، بلكه گذرگاهى است تا كارهاى شايسته را زاد راه سفر به سراى ثابت برگيريد ، و در اين راه در تلاش و جهشهاى پى در پى باشيد و براى هنگامهى سوارى و كوچ مركبها را آماده نگه داريد .