متن
ترجمه آیتی
ترجمه شهیدی
ترجمه معادیخواه
تفسیر منهاج البرائه خویی
تفسیر ابن ابی الحدید
تفسیر ابن میثم
130
و از سخنان آن حضرت است
به ابوذر ، هنگامى كه او را به ربذه 1 تبعيد كردند ابوذر همانا تو براى خدا به خشم آمدى ، پس اميد به كسى بند كه به خاطر او خشم گرفتى . اين مردم بر دنياى خود از تو ترسيدند ، و تو بر دين خويش از آنان ترسيدى . پس آن را كه به خاطرش از تو ترسيدند . بديشان واگذار ، و با آنچه از آنان بر آن ترسيدى 2 رو به گريز در آر . بدانچه آنان را از آن
[ 129 ]
بازداشتى 3 ، چه بسيار نياز دارند ، و چه بىنيازى تو بدانچه از تو باز مىدارند .
به زودى مىدانى فردا سود برنده كيست ، و آن كه بيشتر بر او حسد برند ، چه كسى است . اگر آسمانها و زمين بر بندهاى ببندد ، و او از خدا بترسد ، براى وى ميان آن دو برون شوى 4 نهد . جز حق مونس تو مباشد ، و جز باطل تو را نترساند . اگر دنياى آنان را مىپذيرفتى تو را دوست مىداشتند ، و اگر از آن به وام مىگرفتى امينت مىانگاشتند .