نام مورخ یهود. مولد بسال 307 م .
وی پس از تبحر در عبری و یونانی برای دفاع بعض روحانیون یهود به روم رفت و سپس در موقع جنگ وسپاسیان سردار روم با یهود تسلیم شد. چون پیش بینی کرد که وسپاسیان و پسر او تیتوس به امپراطوری روم خواهند رسید و چنین شد مورد توجه دو امپراطور مزبور گردید. تیتوس پس از تسخیر بیت المقدس تمام کتب مذهبی یهود را به اختیار او گذاشت و او سنوات آخر عمر خود را در دربار روم گذرانید و کتبی راجع به تاریخ یهود و خراب شدن اورشلیم نوشت . کتابهای او از اینقرار است : 1- هفت کتاب راجع به وقایعی که دنباله آن جنگهای رومیان با یهود و خراب شدن بیت المقدس است . 2- کتاب دیگرکه حاوی بیست فصل و راجع به عهد عتیق یهود است . این کتاب را چنانکه خود فلاویوس گوید با این مقصود نوشته که یونانیان با تاریخ یهود آشنا شوند و رومیان بدانند که ملت او گذشته های طولانی داشته اند و چیزهائی که نویسندگان رومی راجع به این ملت منتشر می کنند صحیح نیست . در این تالیف تا فصل هفتم کتاب یازدهم نوشته های او موافق توراة است . بعد از سلطنت کورش بزرگ تاریخ یهود را دنبال کرده و وقایع دوره بطالسه و سلوکیهارا به تفصیل شرح داده و سپس فروتر شده و به دوره رومیان رسیده است . 3- کتابهائی نیز در شرح احوال خود نوشته که در واقع دنباله کتاب مذکور است . 4- کتابی در قدمت ملت یهود. و این کتاب در واقع امر برای دفاع از ملت مزبور تالیف شده است . توضیح آنکه آپیون یکی از نحویّون اسکندرانی را یونانیان به روم فرستاده بودند و او در نزد کالی گولا امپراطور روم از یهود بدگوئی کرده و گفته بود که آنان امپراطور مزبور را خدا نمی دانند. در این کتاب فلاویوس از تاریخ نویسی یهودیان و دیگر مورخین مشرقزمین دفاع کرده گوید که آنان بهتراز مورخین یونانی از عهده برآمده اند، سپس از مان تُن مورّخ مصری و سایر مورّخینی که نوشته اند مسقطالراس یهودیان مصر است انتقاد و پس از آن در مقابل آپیون از ملت یهود و موسی و قانونگذاری او دفاع کرده است . 5- کتابی هم به دست آمده موسوم به حکومت عقل که بعض محققین آن را به فلاویوس نسبت می دهند. مصنف این کتاب می خواسته است فلسفه یونانی را با نوشته های توراة وفق دهد. اهمیت نوشته های این مورخ از اینجا مشاهده می شود که نویسندگان معتبر کلیسای (مسیحی ) مانند تئوفیل و کلمان اسکندرانی و اسویوس
و غیره به او استناد کرده اند. انشاء آن چنانکه گویند فصیح و روشن است ، ولی مورّخ مذکور همه جا بیطرفانه قضاوت نکرده و راجع به رومیان بیان او متملقانه است و جاهائی هم که از خود دفاع کرده قلم او تابع احساسات شخصی شده است . (ایران باستان ج 1 صص 80 - 81).