لغت نامه دهخدا | چارپاره

نوعی گلوله تفنگ. قطعات سرب غیر منتظم بریده کوچکتر از گلوله و بزرگتر از ساچمه . گلوله تفنگ که چهار یک گلوله های عادی است . نوعی گلوله غیر مدور که از سرب میریزند و بیشتر در تفنگهای سرپر قدیم . بکار میرفت . نوعی ساچمه بزرگ. یک قسمت از چهار قسمت گلوله تفنگ. قسمی گلوله مخصوص تفنگ و توپ . گلوله را چون به چهار قسمت کنند هر قسمت آن چهارپاره است که بجای ساچمه در تفنگ بکار برند.

نوعی رقص . (آنندراج ).

نام سازی که چهار وصل دارد. (آنندراج ).

وصله کفش . (ناظم الاطباء). یک جفت زنگ رقاصی . (ناظم الاطباء):
به چارپاره زنگی به باد هرزه دزد
به بانگ زنگل نباش و کُم کُم نقاب .

خاقانی .