از شاعران لاهیجان و معاصر با صفویه است . مرد وارسته ای بوده است . میرزا طاهر نصرآبادی آورده است : «وقتی که میرزا هاشم به وزارت آنجا [ لاهیجان ]رفت او تاریخی گفت میرزا هاشم مبلغ دوازده هزار دینار جهت او فرستاد وی پس داده و گفته بود جهت طبعآزمائی قطعه ای گفتم من شاعر گدا نیستم
. این غزل را نصرآبادی از او نقل کرده است :
خطش دمید و غیر ازو کامکار ماند
آخر میانه من و او این غبار ماند
خون از دماغ غنچه گل ریخت بر زمین
از بس در انتظار نسیم بهار ماند
در حیرتم کنون که جهان پر ز کشتنست
بیکار در نیام چرا ذوالفقار ماند
کومیوه ای که کام ازو لذتی برد
بیهوده چشم ما به سر شاخسار ماند.