لغت نامه دهخدا | قیس بنی عامر

مجنون بن ملوح بن مزاحم عامری . شاعری است عاشقپیشه از مردم نجد. وی اگرچه دیوانه نبود، ولی به مجنون ملقب گردید چه در عشق لیلی دختر سعد که از کودکی با هم پرورش یافته بودند دچار حیرت و سرگشتگی شد و در این حالت شعر میگفت و با ددان و جانوران انس میگرفت و گاه در شام و گاه در نجد و گاه در حجاز دیده میشد تا آنکه او را در میان سنگهای بیابان مرده یافتند [ بسال 80 ه' . ق. ] و جسدش را بنزد خانواده اش بردند. اشعار وی در دیوانی جمعآوری شده و به چاپ رسیده است . (فوات ج 2 ص 136) (زرکلی ج 2 ص 802). و در منتخب شذرات الذهب خطی تاریخ وفات وی در حدود سال 160 ه' . ق. قید شده است . (الاعلام زرکلی ):
مجنون رخ لیلی چون قیس بنی عامر
فرهاد لب شیرین چون خسرو پرویزم .

سعدی .