سه زوج اند که در طرفین فک اسفل قرار گرفته اند و مایع مترشح خود را به وسیله یک یا چند لوله به دهان میریزند و عبارتند از: 1- غدد بناگوشی (غدد خلف اذن )
که در زیر گوش و عقب شاخه صعودی فک اسفل قرار دارند و مجرای هر غده موسوم به مجرای استنون
است که از کنار قدامی غده به روی گونه کشیده می شود و عضله شیپوری و مخاط گونه را سوراخ می کند و سوراخ آن محاذی دومین دندان آسیای بزرگ فک فوقانی بازمی شود. ترشح غده بناگوشی مایع صافی است . 2- غدد تحت فکی
که در دو طرف اندکی پائین و عقب تنه فک تحتانی واقعاند مجرای هر غده زیر فکی مجرای وارتن
نامیده می شود این مجرا در زیر زبان بازمی شود و با عصب زبانی تقاطع می کند. 3- غدد زیر زبانی (غدد تحت لسان )
که هر دو در کف دهان یا زیر زبان واقع شده اند و مجاری متعدد این غده به نام ریونیوس
در همان محل بازمی گردند. ترشح غده فکی و زیر زبانی لزج و چسبنده است . (کالبدشناسی دکتر نیک نفس چ دانشگاه ص 138).