لغت نامه دهخدا | غثو

کد : DK-137556

غثو

غثاء آوردن سیل و درشورانیدن چراگاه را: غثا الوادی غثواً. (منتهی الارب ) (آنندراج ).

زیاد شدن خاشاک در جائی : غثا الوادی غثواً و غُثُوّاً; کثر فیه الغثاء. غُثُوّ. غثی . (اقرب الموارد).

به تهوع آوردن . ایجاد استفراغ . (دزی ج 2).

بازدید از صفحه اول نسخه چاپی ارسال به دوستان

کلیه حقوق این سایت متعلق به آکادمی فرهنگی مولانا است و استفاده غیر قانونی از محتوای موجود پیگرد قانونی خواهد داشت.