لغت نامه دهخدا | غایوس

نام دوتن : 1 - شخصی مقدونی (مکدونیه ) که پولس را در قرنتس ضیافت نمود در وقتی که رساله خود را به رومانیان می نوشت (رساله رومیان 16: 23) لهذا پولس وی را تعمید داده (اول قرنتیان (1: 14) وی با پولس بافسس شد و فتنه گران بر وی دست انداختند (کتاب اعمال رسولان 19: 29) وبا وجودی که اسم او همواره با ارسترخس ذکر میشود باز گمان میرود که او غایوس دربه ای باشد. (کتاب اعمال رسولان 20: 4) و بعضی را گمان چنان است که غایوس دربه ای مرد دیگری بوده است و نسبتی به این غایوس ندارد.
2 - شخصی که یوحنا نامه سیم خود را به وی نگاشت که این همان شخصی است که با پولس در سفر آخرش به فلسطین رفاقت نمود. (کتاب اعمال رسولان 20: 4) و آن کسی که با وی در وقت شورش در افسس مرافقه نمود شخص دیگری است که در مکدونیه (مقدونیه ) تولد یافته . و نیز برآنند که مهماندارش (رساله رومیان 16:23) یعنی همان که وی را تعمید داد (اول قرنتیان 1:14) شخص دیگری غیر از این دو نفر بوده است . (کتاب قاموس مقدس ص 632).