لغت نامه دهخدا | عیکتان

کد : DK-136700

عیکتان

نام دو کوه ، و آنها را عیکان ، بدون تاء نیز گویند. (منتهی الارب ) (آنندراج ). موضعی است در دیار بجیلة. (از تاج العروس ). موضعی است . (از اقرب الموارد). نام جایگاهی است در شعر تابط شرا، و آن با عیکان یکسان است . رجوع به معجم البلدان و عیّکان شود.

برچسب ها:
عیکتان

بازدید از صفحه اول نسخه چاپی ارسال به دوستان

اشتراک

Facebook
Twitter
Google+
Digg
Reddit
LinkedIn
StumbleUpon
Email

کلیه حقوق این سایت متعلق به آکادمی فرهنگی مولانا است و استفاده غیر قانونی از محتوای موجود پیگرد قانونی خواهد داشت.