لغت نامه دهخدا | صیغل

کد : DK-126337

صیغل

خرمائی که بعض آن به بعض چسبیده ، چون که بشکافند از آن خطوط نمودار شود و کم است که اینچنین در غیر برنی یافت شود. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).
-طین صیغل ; گلی که بعض آن بر بعض نشسته باشد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد).

برچسب ها:
صیغل

بازدید از صفحه اول نسخه چاپی ارسال به دوستان

اشتراک

Facebook
Twitter
Google+
Digg
Reddit
LinkedIn
StumbleUpon
Email

کلیه حقوق این سایت متعلق به آکادمی فرهنگی مولانا است و استفاده غیر قانونی از محتوای موجود پیگرد قانونی خواهد داشت.